بررسی فراوانی و علل تعدی کلامی علیه پرسنل بالینی

 مقدمه: تعدی کلامی شایع‌ترین شکل خشونت شغلی است که می‌تواند بر عملکرد حرفه‌ای پرسنل شاغل در محیط‌‌های بالینی تأثیرگذار باشد. هدف: هدف از این مطالعه بررسی فراوانی و علل تعدی کلامی علیه پرسنل بالینی در بیمارستان‌های ایرانشهر بوده است. مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی-تحلیلی از نوع مقطعی است. کلیه پرستاران، ماماها، تکنیسین های اتاق عمل و بیهوشی و بهیاران شاغل در بیمارستان‌های ایرانشهر (145 نفر) در مطالعه شرکت کردند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه دو قسمتی شامل اطلاعات دموگرافیک و سؤالات مربوط به تعدی کلامی، علل ایجاد کننده و منابع آن بود که توسط اکثر واحدهای مورد پژوهش در یک نوبت تکمیل شد. هم چنین پرسشنامه خشونت شغلی در بخش سلامت ساخته شده توسط سازمان جهانی بهداشت، استفاده شد. محاسبه ضریب آلفای کرونباخ (0/86) تأیید کننده پایایی این مقیاس بود. داده‌ها پس از جمع آوری، با نرم افزار 15 SPSS آمار توصیفی و آزمون توان دوم کای تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: 88/7% نمونه‌ها تعدی کلامی را در 12 ماه گذشته تجربه کرده بودند. بیشترین علل تعدی کلامی، ممانعت از ورود همراهان جهت ملاقات بیماران در غیر از ساعات ملاقات، تأخیر در شروع مراقبت، کمبود پرسنل و امکانات مراکز بیان شد. زنان بیش از مردان تعدی کلامی را تجربه کرده بودند و شرکت‌کنندگان با سابقه کار و سن پایین‌تر، بیشتر در معرض خطر تجربه تعدی کلامی قرار داشتند. بیشترین تجربه تعدی کلامی در اورژانس، اتاق عمل و بخش‌های جراحی زنان بود. همراهان بیمار، بیماران و پزشکان بیشترین منابع تعدی کلامی اعلام شدند. 77/2% نمونه‌ها تعدی کلامی را به یک مرجع از جمله سرپرستار بخش، سوپروایزر و مترون گزارش کرده بودند. نتیجه‌گیری: نتایج نشان دهنده شیوع بالای خشونت علیه پرسنل بیمارستانی است که می‌تواند عوارض جسمی و روحی برای آنان به همراه داشته باشد. همچنین ارجاع اکثر آن‌ها به مدیران پرستاری، بیانگر اولویت و لزوم تهیه و تدوین برنامه‌های پیشگیری‌کننده در برنامه‌های مدیران پرستاری می‌باشد.